Sözcükleri rastgele bir araya getirerek cümle kuramayız. Cümle kurabilmemiz için mutlaka bir fiile ihtiyacımız vardır. “Be” fiili, “come, go, study, eat, become” vb. gibi asıl fiilimiz olmadığı zaman cümle kurmamızı sağlar. “Be” fiilinin şimdiki zaman ve geniş zaman biçimi aynıdır ve bu tense’lerle “am, is, are” biçiminde kullanılır.
İngilizce bir cümlede sözcük dizimi, Türkçe sözcük diziminden farklıdır. Türkçe bir cümlede yüklem cümlenin sonunda yer alır ve özneyi de içinde barındırır.
Ben İngilizce çalışırım.
Özne + Nesne + Yüklem
Subject + Object + Verb
Yukarıdaki cümleyi, “İngilizce çalışırım.” biçiminde de ifade edebiliriz ve ikinci cümlede özneyi açık olarak göremediğimiz halde, öznenin 1. tekil şahıs olduğunu yüklemdeki -m takısından anlarız. Bu durum ingilizce için geçerli değildir. Yani ingilizce bir cümlede yüklem özneyi belli etmez. Bu yüzden, cümleye özne ile başlamak zorundayız. Formüle edilmiş olarak ingilizce cümle düzeni şöyledir:
Subject + Verb + Object
Özne + Yüklem + Nesne
“İngilizce çalışırım.” cümlesini İngilizce’de, “I study English” biçiminde ifade edebiliriz.
• İngilizce’de isimler sayılabilir (countable) ve sayılamaz (uncountable) olmak üzere ikiye ayrılırlar.
• Sayılabilir isimler rakamlarla ifade edebileceğimiz, çoğul yapabileceğimiz isimlerdir:
a house (bir ev), two students (iki öğrenci), only one problem (sadece bir problem), another day (başka gün), three years (üç yıl), etc.
• Sayılamaz isimler, rakamlarla ifade edemeyeceğimiz, genellikle kütle halinde katı maddeleri, sıvı, gaz ya da toz halindeki maddeleri ve soyut kavramları karşılayan isimlerdir:
cheese (peynir), meat (et), water (su), milk (süt), pollution (kirlilik), salt (tuz), sugar (şeker), happiness (mutluluk), luck (şans), etc.